Recentelijk onthulde Google een nieuw open protocol voor Agents, genaamd Agent2Agent, of kortweg A2A. Tegelijkertijd kondigde Alibaba Cloud’s Bailian ook zijn intrede in MCP aan. Laten we eens dieper ingaan op wat A2A en MCP precies inhouden.
Om deze protocollen te begrijpen, kunnen we de analogie van diplomatie tussen naties gebruiken. Stel je voor dat elke AI-agent een klein land is met zijn eigen taal en gebruiken. Deze ‘landen’ hebben ambassades in hetzelfde gebouw en proberen te communiceren, handel te drijven en informatie uit te wisselen.
In een ideaal scenario zouden deze naties vriendschappelijke betrekkingen onderhouden en zich houden aan duidelijke diplomatieke regels, waardoor ze naadloos kunnen samenwerken, overeenkomsten kunnen sluiten en samenwerken aan internationale projecten rond een conferentietafel.
De realiteit is echter dat elke ambassade onafhankelijk opereert met uiteenlopende protocollen. Bijgevolg vereist het initiëren van een eenvoudige handelsovereenkomst met ‘Land A’ het vervullen van een groot aantal vereisten, waaronder bepalingen, certificeringen, vertalingen en gespecialiseerde sleutels. Betrokkenheid met ‘Land B’ en ‘Land C’ vereist het herhalen van soortgelijke procedures meerdere keren. Deze ad-hoc, gefragmenteerde en veelzijdige aanpak drijft de communicatiekosten op, waarbij elke interactie een extra ‘informatietarief’ met zich meebrengt.
In het verleden kwamen AI-agents voor soortgelijke problemen te staan bij het proberen samen te werken.
U kunt bijvoorbeeld een agent hebben die automatisch op e-mails reageert en een andere die is geïntegreerd in een kalendertoepassing om te helpen bij het plannen. Deze AI-entiteiten hebben echter moeite om rechtstreeks te communiceren, waardoor het handmatig kopiëren en plakken van informatie of het vertrouwen op op maat gebouwde interfaces noodzakelijk is.
Het gevolg is dat AI-agents in isolatie opereren en een slechte interoperabiliteit vertonen. Deze fragmentatie frustreert gebruikers die moeten navigeren tussen meerdere AI-toepassingen en beperkt het potentieel van AI. Complexe taken die kunnen worden volbracht door samenwerking tussen meerdere agents, zijn kunstmatig beperkt binnen individuele silo’s.
Deze situatie weerspiegelt het landschap na de Tweede Wereldoorlog, waar elke AI-agent autonoom handelt, zonder uniforme regels en geconfronteerd met communicatiebarrières. Het huidige AI-ecosysteem lijkt op een naoorlogse woestenij, waar moet worden voldaan aan specifieke interfaces en protocollen voor toegang tot gegevens en functionaliteiten. Het ontbreken van standaarden legt extra ‘tarieven’ op bij elke nieuwe samenwerkingsrelatie, wat leidt tot een onsamenhangend en inefficiënt AI-ecosysteem dat wordt gekenmerkt door isolatie en eigenbelang.
De AI-industrie onderzoekt de mogelijkheid om een universeel aanvaard protocol op te zetten om naadloze interactie tussen agents en externe tools te faciliteren. Google en Anthropic zijn naar voren gekomen als koplopers, die elk een oplossing voorstellen: het A2A-protocol en het MCP-protocol.
Het A2A Protocol
Het A2A-protocol, kort voor Agent2Agent, stelt AI-agents in staat om rechtstreeks te communiceren en samen te werken.
De primaire doelstelling van het A2A-protocol is om agents van diverse oorsprong en leveranciers in staat te stellen elkaar te begrijpen en samen te werken, vergelijkbaar met de inspanningen van de Wereldhandelsorganisatie om handelsbarrières te verminderen.
Door A2A toe te passen, kunnen agents van verschillende leveranciers en frameworks deelnemen aan een vrijhandelszone, communiceren in een gemeenschappelijke taal en naadloos samenwerken om complexe taken te volbrengen die de mogelijkheden van individuele agents overstijgen.
Om te illustreren hoe A2A werkt, kunnen we de volgende analogieën gebruiken:
1. Agent = Nationale Diplomaat
Elke agent functioneert als een diplomaat die de ambassade van een land vertegenwoordigt. Het A2A-protocol heeft tot doel uniforme diplomatieke etiquette en communicatieprocedures vast te stellen. Voorheen communiceerden diplomaten van ‘Land A’ uitsluitend in het Frans, terwijl die van ‘Land B’ het Cyrillische schrift gebruikten en ‘Land C’ correspondentie via oude gouden-bladletters eiste. Het A2A-protocol zorgt ervoor dat alle deelnemers kunnen communiceren in een vooraf afgesproken taal, documenten in hetzelfde formaat kunnen indienen en overeengekomen resultaten kunnen uitvoeren.
2. Agent Card = Diplomatieke Geloofsbrieven / Visitekaartje van de Ambassadeur
Binnen het A2A-framework is elke agent verplicht een ‘Agent Card’ te publiceren, analoog aan het visitekaartje van een diplomaat, met details zoals de naam van de agent, de versie, de mogelijkheden en de ondersteunde talen of formaten.
Net zoals het visitekaartje van een diplomaat hun rol en affiliatie identificeert, vermeldt de Agent Card de vaardigheden van de agent, de authenticatiemethoden en de invoer-/uitvoerformaten. Dit stelt andere diplomaten in staat om snel mogelijkheden te identificeren en te begrijpen, waardoor communicatiebarrières worden geminimaliseerd.
3. Task = Bilateraal of Multilateraal Diplomatiek Project
Het Task-concept staat centraal in A2A. Wanneer een agent van plan is een taak te delegeren aan een andere agent, geeft hij een ‘samenwerkingsproject intentieverklaring’ af. Na acceptatie registreren beide partijen een Task-ID om de voortgang te volgen en informatie uit te wisselen tot voltooiing.
In diplomatieke termen kan een natie aan een andere voorstellen: “We willen graag samenwerken aan de bouw van een grensoverschrijdende hogesnelheidslijn; stuur alstublieft uw engineeringteam.” Dit weerspiegelt een A2A Task, waarbij de initiërende partij de vereisten schetst, de externe agent accepteert en beide partijen de voortgang gedurende het hele project regelmatig bijwerken.
Berichten vertegenwoordigen communicatie die wordt uitgewisseld tijdens de begin- of tussenfasen van het project, vergelijkbaar met diplomatieke kabels, notities en uitwisselingen van gezanten.
4. Push Notifications = Diplomatieke Ambassade Bulletins
In A2A, als een Task een langetermijnproject is dat een langere voltooiingstijd vereist, kan de externe agent de initiërende partij op de hoogte houden via pushnotificaties, vergelijkbaar met een land dat periodieke updates geeft over een langdurig infrastructuurproject. Dit verbetert de mogelijkheden voor asynchrone samenwerking.
5. Authenticatie en Beveiliging = Diplomatieke Privileges en Protocollen
A2A maakt gebruik van authenticatiestrategieën van bedrijfsniveau, waarbij beide communicerende partijen hun inloggegevens moeten verifiëren om imitatie of kwaadwillig afluisteren te voorkomen. Dit mechanisme is parallel aan diplomatieke privileges en protocollen.
In wezen weerspiegelt A2A de dynamiek van internationale diplomatie of zakelijke samenwerking, waarbij de nadruk ligt op gestandaardiseerde communicatie en beveiliging.
Het MCP Protocol
Het MCP-protocol, of Model Context Protocol, is een standaard die door Anthropic is geïntroduceerd en open-sourced in november 2024.
Terwijl A2A het communicatieproces tussen AI-diplomaten aanpakt, blijft een hardnekkige uitdaging bestaan: het ontbreken van betrouwbare informatiebronnen. Zelfs de meest welsprekende diplomaat of zakelijke leider is slecht uitgerust om effectief te opereren zonder nauwkeurige informatie over het internationale landschap en de toewijzing van middelen.
Moderne diplomaten vertrouwen op externe tools, zoals visumsystemen, internationale afwikkelingssystemen en inlichtingendatabases, om hun taken uit te voeren. Evenzo moet een agent die complexe verantwoordelijkheden op zich neemt, verbinding maken met verschillende databases, documentsystemen, bedrijfstoepassingen en zelfs hardwareapparaten.
Dit kan worden vergeleken met het opzetten van een uitgebreide inlichtingendienst voor diplomaten en het verlenen van hen toegang tot tools om hun werk te vergemakkelijken.
Voorheen moesten agents aangepaste plug-ins ontwikkelen en diep integreren met verschillende tools, wat zowel bewerkelijk als tijdrovend was. MCP is nu echter beschikbaar om het proces te stroomlijnen.
MCP standaardiseert interacties tussen grote taalmodellen en externe gegevensbronnen en tools. Anthropic vergelijkt MCP met een USB-C-poort voor AI-toepassingen.
USB-C dient als een universele interface voor apparaten en verzorgt het opladen en de gegevensoverdracht via één enkele poort. MCP beoogt een universele interface te creëren in het AI-domein, waardoor verschillende modellen en externe systemen verbinding kunnen maken met hetzelfde protocol, in plaats van elke keer aangepaste integratieoplossingen te ontwikkelen.
AI-modellen die verbinding maken met databases, zoekmachines of applicaties van derden kunnen naadloos communiceren als ze allemaal MCP ondersteunen.
MCP maakt gebruik van een client-serverarchitectuur:
1. MCP Server = Geconsolideerde Inlichtingendienst
Organisaties of individuen kunnen databases, bestandssystemen, agenda’s en diensten van derden inkapselen in MCP-servers. Deze servers voldoen aan het MCP-protocol en stellen uniform geformatteerde toegangseindpunten bloot, waardoor elke agent die voldoet aan MCP-clientstandaarden verzoeken kan verzenden, informatie kan ophalen of bewerkingen kan uitvoeren.
2. MCP Client = Terminal Equipment Used by Diplomats
Een agent-diplomaat draagt speciale terminalapparatuur bij zich, waardoor hij commando’s kan invoeren, zoals ‘Haal inventarisgegevens op uit het financiële systeem’, ‘Dien een verzoek in bij een API’ of ‘Haal een PDF-document op’.
Zonder MCP vereist integratie met verschillende systemen het schrijven van verschillende toegangscodes, wat omslachtig is. Met MCP kunnen clients die het protocol ondersteunen echter gemakkelijk schakelen tussen verschillende MCP-servers, informatie ophalen en bedrijfsprocessen uitvoeren.
In wezen faciliteert MCP naadloze integratie tussen AI-agents en externe resources.
Het Onderscheid Tussen A2A en MCP
Om het onderscheid tussen A2A en MCP te verduidelijken, kunnen we een hypothetische internationale top beschouwen waar staatshoofden (die de AI-agents van bedrijven vertegenwoordigen) samenkomen om samen te werken aan een transnationale taak, zoals het produceren van een wereldwijd economisch analyserapport.
Zonder een universeel protocol zou een dergelijke bijeenkomst vrijwel onmogelijk zijn, omdat elke vertegenwoordiger een andere taal spreekt. Met het A2A-protocol ondertekenen alle vertegenwoordigers echter het “A2A Verdrag van Wenen over Diplomatieke Betrekkingen” voordat ze de bijeenkomst betreden, waarbij ze overeenkomen om te communiceren in een uniform formaat, zichzelf te identificeren, hun intenties te vermelden en eerdere sprekers-ID’s te citeren bij het reageren.
Dit stelt ‘Agent G’ in staat om een bericht te sturen naar ‘Agent O’ in A2A-formaat, en ‘Agent O’ reageert dienovereenkomstig. Dit markeert het eerste geval van ongehinderde communicatie tussen AI-agents van verschillende bedrijven.
Tijdens de besprekingen moeten de AI-vertegenwoordigers gegevens raadplegen of tools gebruiken voor analyse. ‘Agent A’ van Anthropic stelt voor om het MCP-systeem te gebruiken voor externe gegevens- of toolondersteuning.
Een ‘MCP simultaantolk-kamer’ wordt naast de conferentiezaal opgezet, bemand door experts die in een uniforme taal via MCP kunnen reageren na ontvangst van verzoeken.
‘Agent Q’ moet bijvoorbeeld toegang krijgen tot zijn cloud-database voor berekeningen. In plaats van iemand terug naar het land te sturen, sturen ze een MCP-verzoek voor gegevens uit database X. De MCP-databasebeheerder vertaalt het verzoek, haalt de resultaten op en reageert op ‘Agent Q’ in MCP-taal. Het hele proces is transparant voor de andere agents, die de gegevens begrijpen die door ‘Agent Q’ worden geciteerd, omdat de MCP-vertaling in een erkend formaat is.
Naarmate het schrijven van het rapport vordert, realiseren ‘Agent G’ en ‘Agent A’ zich dat ze hun respectieve bijdragen moeten integreren. ‘Agent G’ is gespecialiseerd in numerieke analyse, terwijl ‘Agent A’ uitblinkt in taal samenvatting.
‘Agent G’ communiceert de BBP-groeicijfers via A2A en ‘Agent A’ maakt verbinding met een Excel-spreadsheet-plugin via MCP, verifieert de datatrends en reageert met een samenvattende alinea.
In dit scenario faciliteert A2A communicatie tussen agents, terwijl MCP agents in staat stelt om toegang te krijgen tot externe tools en informatie. Samen creëren de protocollen een op maat gemaakte communicatieovereenkomst voor een AI-versie van de Verenigde Naties. Met deze protocollen kunnen AI-agents effectief samenwerken en een onderling verbonden AI-ecosysteem vormen.
A2A is vergelijkbaar met een speciale hotline voor diplomatieke communicatie, die directe agentcommunicatie mogelijk maakt. MCP is vergelijkbaar met een simultaantolk- en resource-sharing-systeem, dat het probleem van intelligente entiteiten die verbinding maken met externe informatie aanpakt.
De opkomst van A2A en MCP kondigt de evolutie van de AI-industrie aan naar samenwerking in plaats van concurrentie. Talloze AI-agents zullen worden ingezet zoals websites, die ontdekken en communiceren via A2A en toegang krijgen tot resources en kennis delen via MCP.