گوگل اخیراً از پروتکل Agent2Agent (A2A) خود، یک طرح منبع باز که هدف آن تقویت همکاری بین عوامل هوش مصنوعی است، رونمایی کرده است. این ابتکار به دنبال ایجاد یک روش استاندارد برای این موجودیت های دیجیتال برای تعامل، به اشتراک گذاری اطلاعات و حل مسائل پیچیده به صورت جمعی است. گوگل با پشتیبانی بیش از 50 شریک فناوری، قصد دارد یک اکوسیستم پر جنب و جوش را ایجاد کند که در آن عوامل هوش مصنوعی بتوانند به طور یکپارچه، صرف نظر از منشاء یا چارچوب زیربنایی خود، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
درک پروتکل Agent2Agent
پروتکل A2A به عنوان یک فناوری مکمل برای پروتکل زمینه مدل (MCP) Anthropic طراحی شده است. این پروتکل یک معماری کلاینت-سرور را ایجاد می کند که در آن عوامل هوش مصنوعی می توانند هم به عنوان کلاینت، درخواست کننده اقدامات، و هم به عنوان سرور، ارائه دهنده خدمات به سایر عوامل، عمل کنند. این چارچوب دنیایی را متصور است که در آن عوامل هوش مصنوعی می توانند به طور مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، نه اینکه صرفاً به ابزارهای از پیش تعریف شده با ساختارهای ورودی/خروجی انعطاف ناپذیر تکیه کنند.
گوگل تأکید می کند که A2A قصد دارد ارتباط بین عوامل را به عنوان موجودیت های خودمختار قادر به استدلال و حل وظایف جدید فراهم کند. برخلاف ابزارها، که رفتارهای ساختاریافته ای دارند، عوامل دارای توانایی سازگاری و پاسخگویی به چالش های پیش بینی نشده هستند. این پروتکل از JSON-RPC از طریق HTTP برای ارتباط استفاده می کند و از مفهوم ‘وظیفه’ به عنوان واحد اصلی تعامل استفاده می کند. کلاینت ها وظایفی را ایجاد می کنند که سپس توسط عوامل راه دور تکمیل می شوند.
اجزای کلیدی پروتکل A2A
پروتکل A2A سه نوع اصلی از بازیگران را تعریف می کند:
- عوامل راه دور: اینها عوامل ‘جعبه سیاه’ هستند که در یک سرور A2A قرار دارند. عملکردهای داخلی آنها مستقیماً در معرض دید قرار نمی گیرند، که امکان مدولار بودن و کپسوله سازی را فراهم می کند.
- کلاینت ها: کلاینت ها درخواست هایی را برای اقدامات از عوامل راه دور آغاز می کنند. آنها به عنوان آغازگر وظایف در اکوسیستم A2A عمل می کنند.
- کاربران: اینها می توانند کاربران انسانی یا سایر خدماتی باشند که به دنبال انجام وظایف از طریق یک سیستم عاملی هستند. آنها نشان دهنده کاربران نهایی شبکه هوش مصنوعی مشارکتی هستند.
این رویکرد ساختاریافته تضمین می کند که تعاملات در چارچوب A2A به خوبی تعریف شده و به راحتی قابل مدیریت هستند.
A2A در مقابل MCP: پرداختن به نیازهای مختلف
گوگل A2A را از MCP با تأکید بر این که A2A ارتباط بین عوامل را به عنوان عوامل تسهیل می کند، در حالی که MCP بر تعامل عوامل به عنوان ابزارها تمرکز دارد، متمایز می کند. این تمایز در درک کاربرد مورد نظر هر پروتکل بسیار مهم است. در حالی که A2A قصد دارد همکاری خودمختار را فعال کند، MCP چارچوبی را برای ادغام مدل های هوش مصنوعی در سیستم های موجود به عنوان ابزارهای تخصصی فراهم می کند.
با این وجود، گوگل توصیه می کند که برنامه های کاربردی با استفاده از عوامل A2A باید آنها را به عنوان منابع MCP مدل کنند. این نشان می دهد که این دو پروتکل می توانند به طور مشترک برای ایجاد سیستم های عاملی قوی و همه کاره استفاده شوند. با ترکیب نقاط قوت هر دو A2A و MCP، توسعه دهندگان می توانند برنامه هایی را بسازند که هم از همکاری خودمختار و هم از ادغام ابزار ساختاریافته استفاده کنند.
پتانسیل قابلیت همکاری عامل
گوگل معتقد است که A2A این پتانسیل را دارد که عصر جدیدی از قابلیت همکاری عامل را آغاز کند، نوآوری را پیش ببرد و سیستم های عاملی قدرتمندتر و همه کاره تری ایجاد کند. A2A با ارائه یک پروتکل استاندارد برای ارتباط، موانع همکاری را از بین می برد و عوامل فروشندگان و چارچوب های مختلف را قادر می سازد تا به طور یکپارچه با یکدیگر کار کنند.
این قابلیت همکاری می تواند طیف گسترده ای از برنامه های کاربردی را باز کند، از اتوماسیون فرآیندهای پیچیده تجاری گرفته تا ایجاد تجربیات یادگیری شخصی. با پیچیده تر و توانمندتر شدن عوامل هوش مصنوعی، توانایی آنها برای همکاری موثر برای مقابله با چالش های پیچیده تر ضروری خواهد بود.
جامعه و منبع باز
گوگل پروتکل A2A را به عنوان منبع باز منتشر کرده است و مشارکت و همکاری جامعه را در توسعه آن تشویق می کند. این رویکرد تضمین می کند که پروتکل بی طرفانه فروشنده باقی می ماند و با نیازهای در حال تحول جامعه هوش مصنوعی سازگار است. گوگل با ارائه مسیرهای روشن برای مشارکت، قصد دارد یک اکوسیستم پر جنب و جوش را در اطراف A2A ایجاد کند، جایی که توسعه دهندگان و محققان می توانند به طور جمعی آینده قابلیت همکاری عامل را شکل دهند.
کد منبع A2A در GitHub در دسترس است و منابع مورد نیاز توسعه دهندگان را برای شروع ساخت سیستم های عاملی فراهم می کند. گوگل همچنین یک ویدیوی نمایشی را منتشر کرده است که همکاری بین عوامل از چارچوب های مختلف را به نمایش می گذارد و پتانسیل پروتکل را در سناریوهای دنیای واقعی نشان می دهد.
پرداختن به شک و تردیدها و مقایسه ها
انتشار A2A بحث هایی را در جامعه هوش مصنوعی برانگیخته است، به طوری که برخی از کاربران ارزش پیشنهادی آن را در مقایسه با MCP زیر سوال می برند. برخی A2A را به عنوان یک ‘ابرمجموعه’ از MCP در نظر گرفته اند و مستندات و توضیحات واضح آن را تحسین می کنند. دیگران نسبت به نیاز به یک پروتکل جداگانه ابراز تردید کرده اند و استدلال می کنند که MCP در حال حاضر عملکرد کافی برای تعامل عامل را فراهم می کند.
این بحث ها اهمیت درک اهداف خاص و اصول طراحی هر پروتکل را برجسته می کند. در حالی که MCP بر ارائه یک رابط استاندارد برای دسترسی به مدل های هوش مصنوعی تمرکز دارد، A2A هدف آن فعال کردن همکاری خودمختار بین عوامل است. هر دو پروتکل با پرداختن به نیازهای مختلف در اکوسیستم هوش مصنوعی، می توانند به پیشرفت سیستم های عاملی کمک کنند.
پیامدهای گسترده تر A2A
پروتکل A2A گامی مهم در جهت تحقق پتانسیل کامل همکاری هوش مصنوعی است. A2A با فعال کردن عوامل برای برقراری ارتباط و همکاری یکپارچه، می تواند موج جدیدی از نوآوری را در صنایع مختلف باز کند.
آینده ای را تصور کنید که در آن:
- مراقبت های بهداشتی: عوامل هوش مصنوعی برای تشخیص بیماری ها، توسعه برنامه های درمانی شخصی و نظارت بر سلامت بیمار در زمان واقعی با یکدیگر همکاری می کنند.
- مالی: عوامل برای شناسایی تقلب، مدیریت ریسک و ارائه مشاوره مالی سفارشی با یکدیگر کار می کنند.
- آموزش: عوامل تجربیات یادگیری شخصی ایجاد می کنند، با نیازهای فردی دانش آموزان سازگار می شوند و بازخورد هدفمند ارائه می دهند.
- تولید: عوامل فرآیندهای تولید را بهینه می کنند، خرابی تجهیزات را پیش بینی می کنند و زنجیره های تامین را مدیریت می کنند.
اینها تنها چند نمونه از پتانسیل تحول آفرین قابلیت همکاری عامل هستند. با پذیرش A2A و ادامه نوآوری جامعه هوش مصنوعی، می توانیم انتظار داشته باشیم که برنامه های کاربردی پیشگامانه تری نیز ظاهر شوند.
مبانی فنی A2A
کاوش عمیق تر در جنبه های فنی پروتکل A2A یک سیستم خوش ساختار و متفکرانه طراحی شده را نشان می دهد. انتخاب JSON-RPC از طریق HTTP به عنوان پروتکل ارتباطی، پایه ای قوی و به طور گسترده پشتیبانی شده برای تعامل عامل فراهم می کند.
JSON-RPC (فراخوانی رویه از راه دور با استفاده از نشانه گذاری اشیاء جاوا اسکریپت) یک پروتکل سبک وزن است که به کلاینت ها اجازه می دهد رویه ها را روی سرورهای راه دور اجرا کنند. سادگی و پذیرش گسترده آن، آن را به یک انتخاب ایده آل برای فعال کردن ارتباط بین عوامل هوش مصنوعی تبدیل می کند. HTTP (پروتکل انتقال ابرمتن) مکانیسم انتقال زیربنایی را فراهم می کند و تحویل مطمئن و ایمن پیام ها را تضمین می کند.
استفاده از ‘وظایف’ به عنوان انتزاع اصلی در مشخصات ارتباط، تعامل بین عوامل را ساده می کند. یک وظیفه نشان دهنده یک هدف یا هدف خاص است که یک کلاینت می خواهد یک عامل راه دور به آن دست یابد. با کپسوله کردن اطلاعات لازم در یک شیء وظیفه، عوامل می توانند به طور موثر ارتباط برقرار کنند بدون اینکه نیازی به درک پیچیدگی های عملکردهای داخلی یکدیگر داشته باشند.
ملاحظات امنیتی در همکاری عامل
با افزایش ارتباط عوامل هوش مصنوعی، ملاحظات امنیتی از اهمیت بالایی برخوردار می شوند. پروتکل A2A باید مکانیسم های امنیتی قوی را برای محافظت در برابر حملات مخرب و اطمینان از یکپارچگی سیستم در خود جای دهد.
خطرات امنیتی بالقوه عبارتند از:
- دسترسی غیرمجاز: بازیگران مخرب می توانند سعی کنند به عوامل دسترسی پیدا کنند و اطلاعات حساس را سرقت کنند یا رفتار آنها را دستکاری کنند.
- نقض داده: داده های محرمانه مبادله شده بین عوامل می توانند رهگیری و به خطر بیفتند.
- حملات منع سرویس: مهاجمان می توانند عوامل را با درخواست ها غرق کنند و از انجام عملکردهای مورد نظر خود جلوگیری کنند.
- تزریق کد مخرب: مهاجمان می توانند کد مخرب را به عوامل تزریق کنند و باعث اختلال در عملکرد آنها یا به خطر افتادن کل سیستم شوند.
برای کاهش این خطرات، پروتکل A2A باید اقدامات امنیتی مانند:
- احراز هویت: تأیید هویت عوامل قبل از اجازه دادن به آنها برای تعامل با سیستم.
- مجوز: کنترل اینکه کدام عوامل به منابع و عملکردهای خاص دسترسی دارند.
- رمزگذاری: محافظت از داده های حساس مبادله شده بین عوامل.
- حسابرسی: ردیابی فعالیت عامل برای شناسایی و پاسخگویی به رفتار مشکوک.
- جعبه شنی: جداسازی عوامل از یکدیگر برای جلوگیری از گسترش کد مخرب.
با گنجاندن این اقدامات امنیتی، پروتکل A2A می تواند یک محیط امن و قابل اعتماد برای همکاری عامل را تضمین کند.
آینده سیستم های عاملی
پروتکل A2A تنها یک قطعه از پازل در تلاش گسترده تر برای ایجاد سیستم های عاملی هوشمند و مشارکتی است. با ادامه پیشرفت فناوری هوش مصنوعی، می توانیم انتظار داشته باشیم که پروتکل ها و چارچوب های پیچیده تری نیز ظاهر شوند.
جهت گیری های آینده در سیستم های عاملی عبارتند از:
- پروتکل های ارتباطی پیچیده تر: توسعه پروتکل هایی که از تعاملات پیچیده تری مانند مذاکره، استدلال و حل مسئله مشارکتی پشتیبانی می کنند.
- مکانیسم های بهبود یافته کشف عامل: ایجاد مکانیسم هایی که به عوامل اجازه می دهد به راحتی یکدیگر را کشف و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
- هستی شناسی های عامل استاندارد شده: توسعه واژگان مشترک و نمایش های دانش که به عوامل امکان می دهد قابلیت ها و مقاصد یکدیگر را درک کنند.
- مکانیسم های امنیتی و حفظ حریم خصوصی قوی تر: افزایش امنیت و حفظ حریم خصوصی برای محافظت در برابر تهدیدهای در حال تحول.
- همکاری انسان و عامل: توسعه سیستم هایی که به انسان ها و عوامل هوش مصنوعی اجازه می دهند به طور یکپارچه با یکدیگر کار کنند.
با دنبال کردن این جهت گیری ها، می توانیم سیستم های عاملی ایجاد کنیم که نه تنها هوشمند و مشارکتی، بلکه ایمن، ایمن و سودمند برای بشریت باشند.
دیدگاه گوگل برای آینده
تعهد گوگل به منبع باز و همکاری در انتشار پروتکل A2A مشهود است. گوگل با ایجاد یک اکوسیستم پر جنب و جوش در اطراف قابلیت همکاری عامل، قصد دارد توسعه فناوری هوش مصنوعی را تسریع کند و پتانسیل تحول آفرین آن را باز کند.
پروتکل A2A گامی مهم در جهت تحقق دیدگاه گوگل از آینده ای است که در آن عوامل هوش مصنوعی می توانند به طور یکپارچه برای حل مسائل پیچیده و بهبود زندگی ما با یکدیگر همکاری کنند. با استقبال جامعه هوش مصنوعی از A2A و کمک به توسعه آن، می توانیم انتظار داشته باشیم که در سال های آینده برنامه های کاربردی پیشگامانه تری نیز ظاهر شوند.