پیمایش در هزارتوی مقررات: فراخوانی برای اتحاد (و پیشدستی)
یک رشتهی مشترک که در میان ارائههای چندین شرکت بزرگ هوش مصنوعی وجود دارد، نگرانی محسوس در مورد مجموعهی در حال رشد مقررات هوش مصنوعی در سطح ایالتی است. OpenAI، خالق ChatGPT، صراحتاً خواستار رهایی از چیزی شد که آن را سیل قریبالوقوع بیش از 700 لایحهی متفاوت که در حال حاضر در سطح ایالتی در گردش هستند، میداند. با این حال، راهحل پیشنهادی OpenAI قانونگذاری فدرال نیست، بلکه یک چارچوب داوطلبانه و محدود است. این چارچوب، بهطور حیاتی، مقررات ایالتی را پیشدستی میکند و به شرکتهای هوش مصنوعی نوعی پناهگاه امن ارائه میدهد. در ازای این حمایت، شرکتها به قراردادهای دولتی پرسود دسترسی پیدا میکنند و هشدارهای پیشرفتهای در مورد تهدیدات امنیتی بالقوه دریافت میکنند. دولت، به نوبهی خود، برای آزمایش قابلیتهای مدل جدید و محک زدن آنها در برابر همتایان خارجی، توانمند میشود.
Google این احساس را تکرار میکند و از پیشدستی قوانین ایالتی با “چارچوب ملی یکپارچه برای مدلهای هوش مصنوعی پیشرو” حمایت میکند. به گفتهی Google، این چارچوب باید امنیت ملی را در اولویت قرار دهد و همزمان محیطی مساعد برای نوآوری هوش مصنوعی آمریکا ایجاد کند. با این حال، برخلاف OpenAI، Google ذاتاً مخالف مقررات فدرال هوش مصنوعی نیست، مشروط بر اینکه بر کاربردهای خاص این فناوری تمرکز کند. یک نکتهی مهم برای Google این است که توسعهدهندگان هوش مصنوعی نباید مسئول سوء استفادهی دیگران از ابزارهای خود باشند. Google همچنین از این فرصت استفاده کرد تا برای یک سیاست حفظ حریم خصوصی فدرال جدید فشار بیاورد و استدلال کند که این امر بر صنعت هوش مصنوعی تأثیر میگذارد.
فراتر از مقررات داخلی، Google از دولت ایالات متحده میخواهد که فعالانه با سایر دولتها در مورد قوانین هوش مصنوعی تعامل داشته باشد. این شرکت بهطور خاص در مورد قوانینی که میتواند شرکتها را مجبور به افشای اسرار تجاری کند، هشدار میدهد. این شرکت یک هنجار بینالمللی را متصور است که در آن فقط دولت متبوع یک شرکت اختیار دارد ارزیابیهای عمیقی از مدلهای هوش مصنوعی آن انجام دهد.
چالش چین: کنترلهای صادراتی و رقابت استراتژیک
شبح پیشرفتهای سریع چین در هوش مصنوعی در ارائههای همهی بازیگران اصلی بهطور برجستهای نمایان است. قانون “انتشار هوش مصنوعی” که توسط دولت بایدن در ژانویه 2024 برای محدود کردن دسترسی چین به فناوری پیشرفتهی ایالات متحده معرفی شد، به یک نقطهی کانونی بحث تبدیل شد. در حالی که همهی شرکتها وجود این قانون را تأیید کردند، اصلاحات پیشنهادی آنها رویکردهای کاملاً متفاوتی را نشان میدهد.
OpenAI استراتژی “دیپلماسی تجاری” را پیشنهاد میکند. این شرکت پیشنهاد میکند که ردیف بالای این قانون، که در حال حاضر اجازهی واردات نامحدود تراشههای هوش مصنوعی ایالات متحده را میدهد، گسترش یابد تا کشورهای بیشتری را شامل شود. شرط؟ این کشورها باید به “اصول دموکراتیک هوش مصنوعی” متعهد شوند و سیستمهای هوش مصنوعی را به گونهای بهکار گیرند که “آزادیهای بیشتری را برای شهروندان خود ترویج کند.” این رویکرد بهدنبال استفاده از رهبری فناورانهی ایالات متحده برای تشویق به پذیرش حاکمیت هوش مصنوعی همسو با ارزشها در سطح جهانی است.
Microsoft، با OpenAI در تمایل به گسترش ردیف بالای قانون انتشار سهیم است. با این حال، Microsoft همچنین بر نیاز به اجرای تقویتشده تأکید میکند. این شرکت خواستار افزایش منابع برای وزارت بازرگانی است تا اطمینان حاصل شود که تراشههای هوش مصنوعی پیشرفته فقط در مراکز دادهای که توسط دولت ایالات متحده بهعنوان مورد اعتماد و امن تأیید شدهاند، صادر و مستقر میشوند. این اقدام با هدف جلوگیری از دور زدن محدودیتها توسط شرکتهای چینی از طریق دسترسی به تراشههای هوش مصنوعی قدرتمند از طریق “بازار خاکستری” رو به رشد ارائهدهندگان مراکز دادهی کوچکتر و کمتر بررسیشده در آسیا و خاورمیانه انجام میشود.
Anthropic، توسعهدهندهی مدل هوش مصنوعی Claude، از کنترلهای سختگیرانهتر بر کشورهای ردیف دوم قانون انتشار هوش مصنوعی حمایت میکند و بهطور خاص دسترسی آنها به تراشههای H100 انویدیا را محدود میکند. علاوه بر این، Anthropic از ایالات متحده میخواهد که کنترلهای صادراتی را گسترش دهد تا تراشههای H20 انویدیا را که بهطور خاص برای بازار چین طراحی شدهاند تا با مقررات موجود ایالات متحده مطابقت داشته باشند، شامل شود. این نشاندهندهی موضع تندروانهتر Anthropic در جلوگیری از دستیابی چین به هر فناوریای است که میتواند قابلیتهای هوش مصنوعی آن را تقویت کند.
Google، در یک انحراف مشخص از رقبای خود، مخالفت صریح خود را با قانون انتشار هوش مصنوعی ابراز میکند. Google ضمن تأیید اعتبار اهداف امنیت ملی آن، استدلال میکند که این قانون “بارهای نامتناسبی را بر ارائهدهندگان خدمات ابری ایالات متحده تحمیل میکند.” این موضع منعکسکنندهی نگرانیهای گستردهتر Google در مورد پتانسیل مقررات برای خفه کردن نوآوری و مانع رقابت جهانی آن است.
فراتر از قانون انتشار، OpenAI با پیشنهاد ممنوعیت جهانی تراشههای Huawei و “مدلهای چینی که حریم خصوصی کاربر را نقض میکنند و خطرات امنیتی مانند خطر سرقت مالکیت معنوی ایجاد میکنند”، ریسک را بیشتر میکند. این موضوع همچنین بهطور گستردهای بهعنوان طعنهای به DeepSeek تعبیر میشود.
کپیرایت و سوخت هوش مصنوعی: پیمایش در مالکیت معنوی
مسئلهی بغرنج کپیرایت، بهویژه در زمینهی آموزش مدلهای هوش مصنوعی، نیز توجه قابلتوجهی را به خود جلب میکند. OpenAI، در رد آشکار قانون هوش مصنوعی اروپا، از این ماده که به دارندگان حق نسخهبرداری این امکان را میدهد که از استفاده از آثار خود برای آموزش هوش مصنوعی انصراف دهند، انتقاد میکند. OpenAI از دولت ایالات متحده میخواهد که “از تحمیل رژیمهای حقوقی خود توسط کشورهای کمتر نوآور بر شرکتهای هوش مصنوعی آمریکایی و کاهش سرعت پیشرفت ما جلوگیری کند.” این موضع منعکسکنندهی اعتقاد OpenAI است که دسترسی نامحدود به دادهها برای حفظ مزیت رقابتی ایالات متحده در هوش مصنوعی بسیار مهم است.
Google، از سوی دیگر، خواستار “قوانین متعادل کپیرایت” و همچنین قوانین حفظ حریم خصوصی است که بهطور خودکار معافیتی را برای اطلاعات در دسترس عموم اعطا میکند. این نشاندهندهی یک رویکرد ظریفتر است که حقوق خالقان را به رسمیت میشناسد و در عین حال اهمیت دادهها را برای توسعهی هوش مصنوعی نیز تصدیق میکند. Google همچنین پیشنهاد بازبینی “اختراعات هوش مصنوعی اعطا شده بهاشتباه” را میدهد و بر افزایش تعداد اختراعات هوش مصنوعی ایالات متحده که توسط شرکتهای چینی بهدست میآید، تأکید میکند.
تأمین انرژی آینده: زیرساختها و تقاضای انرژی
قدرت محاسباتی محض مورد نیاز برای آموزش و راهاندازی مدلهای پیشرفتهی هوش مصنوعی، مستلزم گسترش قابلتوجه زیرساختها و منابع انرژی است. OpenAI، Anthropic و Google همگی از سادهسازی فرآیند صدور مجوز برای خطوط انتقال حمایت میکنند و هدفشان تسریع در ساخت زیرساختهای انرژی برای پشتیبانی از مراکز دادهی جدید هوش مصنوعی است.
Anthropic موضعی بهویژه جسورانه اتخاذ میکند و خواستار 50 گیگاوات انرژی اضافی در ایالات متحده، منحصراً برای استفاده از هوش مصنوعی، تا سال 2027 است. این امر بر تقاضای عظیم انرژی چشمانداز بهسرعت در حال تحول هوش مصنوعی و پتانسیل هوش مصنوعی برای تبدیل شدن به یک محرک اصلی مصرف انرژی تأکید میکند.
امنیت، پذیرش دولتی و دولت مجهز به هوش مصنوعی
این ارائهها همچنین به تقاطع هوش مصنوعی، امنیت ملی و عملیات دولتی میپردازند. OpenAI پیشنهاد تسریع تأییدیههای امنیت سایبری برای ابزارهای برتر هوش مصنوعی را میدهد و به سازمانهای دولتی امکان میدهد تا آنها را بهراحتی آزمایش و مستقر کنند. همچنین مشارکتهای عمومی-خصوصی را برای توسعهی مدلهای هوش مصنوعی متمرکز بر امنیت ملی پیشنهاد میکند که ممکن است بازار تجاری مناسبی نداشته باشند، مانند مدلهای طراحیشده برای وظایف هستهای طبقهبندیشده.
Anthropic فراخوان برای رویههای تدارکات سریعتر برای ادغام هوش مصنوعی در عملکردهای دولتی را تکرار میکند. بهطور قابلتوجهی، Anthropic همچنین بر اهمیت نقشهای ارزیابی امنیتی قوی برای مؤسسهی ملی استاندارد و فناوری (NIST) و مؤسسهی ایمنی هوش مصنوعی ایالات متحده تأکید میکند.
Google استدلال میکند که سازمانهای امنیت ملی باید مجاز به استفاده از منابع ذخیرهسازی و محاسباتی تجاری برای نیازهای هوش مصنوعی خود باشند. همچنین از دولت میخواهد که مجموعهدادههای خود را برای آموزش هوش مصنوعی تجاری منتشر کند و استانداردهای دادهی باز و APIها را در سراسر استقرارهای مختلف ابر دولتی برای تسهیل “بینشهای مبتنی بر هوش مصنوعی” الزامی کند.
تأثیر اجتماعی: بازارهای کار و تحول مبتنی بر هوش مصنوعی
در نهایت، این ارائهها به پیامدهای گستردهتر اجتماعی هوش مصنوعی، بهویژه تأثیر بالقوهی آن بر بازارهای کار، میپردازند. Anthropic از دولت میخواهد که روندهای بازار کار را بهدقت زیر نظر داشته باشد و برای اختلالات قابلتوجه آماده شود. Google نیز بهطور مشابه اذعان میکند که تغییراتی در راه است و بر نیاز به توسعهی مهارتهای گستردهتر هوش مصنوعی تأکید میکند. Google همچنین خواستار افزایش بودجه برای تحقیقات هوش مصنوعی و سیاستی برای اطمینان از دسترسی کافی محققان ایالات متحده به قدرت محاسباتی، دادهها و مدلها است.
در اصل، ارائههای “طرح اقدام هوش مصنوعی” تصویری از یک صنعت در یک لحظهی محوری را ترسیم میکند. در حالی که شرکتهای پیشرو ایالات متحده در جاهطلبی خود برای پیشبرد فناوری هوش مصنوعی متحد هستند، دیدگاههای اساساً متفاوتی در مورد نحوهی پیمایش چالشهای پیچیدهی مقررات، رقابت بینالمللی و تأثیر اجتماعی دارند. ماهها و سالهای آینده نشان خواهند داد که چگونه این چشماندازهای متفاوت، آیندهی هوش مصنوعی را نه تنها در ایالات متحده، بلکه در سطح جهانی شکل میدهند.